Homeless dreams
Samen met Thamar Kemperman, programma-coördinator Kunst van de Pauluskerk- fotografeer ik dak- en thuislozen, arbeidsmigranten en bezoekers zonder geldige verblijfspapieren.
De vluchtelingen die ik ontmoet en fotografeer hebben geen sociale rechten en mogen bijvoorbeeld niet werken, of zich voor een woning inschrijven. Door alles wat zij hebben meegemaakt, dragen zij echter een schat aan wijsheid, levenservaring en veerkracht met zich mee.
Samen praten we over hun leven en bedenken we welke passiefoto we gaan maken. Hoe triest soms ook, de fotoshoots zijn zeer feestelijk. Inmiddels (2023) hebben we 26 foto’s en verhalen gemaakt. En we zijn nog lang niet klaar.
Als klein meisje vluchtte Lidie naar buiten. De tuin in. De boom in. Weg van de druk van de wereld om haar heen. “Een plek waar ik me veilig voel, beschermd en dan mezelf kunnen zijn”. Ze ziet zichzelf graag voor zich in een boom. Een boom die stevig staat en niet omver waait door alle winden om haar heen. En een beetje verborgen, misschien wel zoals het kind dat ze vroeger was.
Abu komt uit een dorpje vlakbij Darfur, in Soedan. Hij is meer dan tien jaar in Nederland. Steeds is hij zich blijven ontwikkelen. Hij is kleermaker van beroep, een ambacht dat hij leerde van een kleermaker in Soedan. Ook nu nog maakt hij Afrikaanse kleding, het liefst met ambachtelijk geborduurde stiksels. Maar legaal werken mag hij niet. Abu droomt van een eigen shop. Hij wil mooie jurken maken en kostuums en hoopt het kleermaken ooit aan anderen te kunnen leren.
Jan heeft veel gereisd en mensen ontmoet. Quakers, Baoule uit Afrika, Indianen. De Lakota zeggen: “De Heilige Geest is Zuiver bewustzijn”. Rotterdam is de meest Afrikaanse stad van ons land. In feite was Jan 50 jaar geleden een voorloper op wat je nu steeds meer ziet. Tientallen jaren geleden is hij al stadstuinen gaan ontwikkelen en gaf hij cursussen over landbouw, planten en kruiden. “Tegen diabetes helpen wel 20 kruiden. Gemeenschapszin is voor mij belangrijk, dat heb ik geleerd over de hele wereld.”
