PRESENT!
Een fotoproject met en voor dak- en thuislozen, arbeidsmigranten en mensen zonder geldige verblijfspapieren.
De vluchtelingen en andere daklozen die ik ontmoet en fotografeer hebben geen sociale rechten en mogen bijvoorbeeld niet werken, of zich voor een woning inschrijven. Door alles wat zij hebben meegemaakt, dragen zij echter een schat aan wijsheid, levenservaring en veerkracht met zich mee.
Samen praten we over hun leven en bedenken we welke passiefoto we gaan maken. Hoe triest soms ook, de fotoshoots zijn feestelijk en, omdat er zoveel mensen bij betrokken zijn, enorm waardevol. Inmiddels (eind 2023) hebben we 30 foto’s en verhalen gemaakt. En we zijn nog lang niet klaar want steeds meer mensen willen hun verhaal vertellen en in beeld terug zien.
Paulina
Zeven jaar geleden kwam Paulina uit Polen naar Nederland. Ze kwam om te werken, heeft jarenlang baantjes gehad. Momenteel is ze dakloos. Afgelopen winter sliep ze in de winteropvang als deze open was. De nachten dat deze dicht was omdat de gevoelstemperatuur boven de 1C was , sliep ze in parkeergarages of parken. Als vrouw is dit nog moeilijker dan als man. Ze wil graag stoppen met drinken en herstellen, maar in de situatie waarin ze nu zit is de weg daar naartoe heel lastig. Pauline is ooit getrouwd geweest, ze zou heel graag nog eens willen trouwen met een hele lieve man. En een heel groot feest geven. Want feesten, dat doet ze graag en kan ze als de beste!
Als klein meisje vluchtte Lidie naar buiten.
De tuin in. De boom in. Weg van de druk van de wereld om haar heen. “Een plek
waar ik me veilig voel, beschermd en dan mezelf kunnen zijn”. Ze ziet zichzelf
graag voor zich in een boom. Een boom die stevig staat en niet omver waait door
alle winden om haar heen. En een beetje verborgen, misschien wel zoals het kind
dat ze vroeger was.
Peter: Honden zijn belangrijk voor Lidie, ze tekent er veel. En gek genoeg kwam er tijdens de shoot, precies op het juiste moment, een hond aangerend, klom naar Lidie in de boom en verdween weer....
Luister hier naar het verhaal van kleermaker Abu uit SoedanVoor mij als fotograaf was deze shoot ‘slechts’de basis voor wat maandenlang om dit project heen draait: aandacht, emotie, respect en verbinding. Zo waren er -tijdens vier exposities- 4 modeshows met kleding van deze trotse Abu. Wij (Pauluskerkmedewerkers, de fotograaf, stagiaires en bezoekers) droegen zijn kleding op de catwalk en elke expositie-opening werd hierdoor een feest!
Jan heeft veel gereisd en mensen ontmoet. Quakers, Baoule uit Afrika, Indianen. De Lakota zeggen: “De Heilige Geest is Zuiver bewustzijn”. Rotterdam is de meest Afrikaanse stad van ons land. In feite was Jan 50 jaar geleden een voorloper op wat je nu steeds meer ziet. Tientallen jaren geleden is hij al stadstuinen gaan ontwikkelen en gaf hij cursussen over landbouw, planten en kruiden. “Tegen diabetes helpen wel 20 kruiden. Gemeenschapszin is voor mij belangrijk, dat heb ik geleerd over de hele wereld.”
Luister hier naar het verhaal van Glenn uit Suriname
Peter: Glenn is enorm gepassioneerd en wil dat de jeugd op de barricades gaat staan. Daarom hebben we deze shoot met veel vrijwilligers als een soort revolutie gefotografeerd.
Freerk houdt van tekenen. Mensen vinden zijn tekeningen mooi. In zijn tekenmap ligt een foto klaar: “voor als ik- en je gaat een keer- doodga. Mijn condoleancefoto, haha. Ik ben terminaal geboren, zeg ik altijd.” Freerk houdt van een psalm met de tekst: ’t Oog omhoog, ’t hart naar boven, hier beneden is het niet.
Peter: Freerk wilde temidden van zijn ‘engelen’ staan. Een emotionele shoot waarbij zijn vrienden bijeenkwamen en met Freerk psalmen zongen.
Samenzijn, emotie, genieten. Dát is (voor mij als maker) de waarde van dit project.