Een fotoproject  met en voor dak- en thuislozen, arbeidsmigranten en mensen zonder geldige verblijfspapieren.

Helena

Helena, 58 jaar, is moeder van vier volwassen kinderen in Roemenië. Ze is naar Nederland toe gekomen om te werken, maar sinds ze haar laatste baan verloor slaapt ze op straat. Het leven op straat is hard, toch blijft ze hier. Ze wil haar kinderen trots maken, zij mogen niet weten in welke situatie ze nu zit. Ze hoopt weer te kunnen werken en dan ook onderdak te krijgen, maar de weg daar naar toe is moeilijk.  Haar passie is zingen. Zodra ze muziek kan maken verandert ze, haar bezorgde vermoeide blik wordt dan een stralende lach.

Paulina

Zeven jaar geleden kwam Paulina uit Polen naar Nederland. Ze kwam om te werken, heeft jarenlang baantjes gehad. Momenteel is ze dakloos. Afgelopen winter sliep ze in de winteropvang als deze open was. In de nachten dat deze dicht was omdat de gevoelstemperatuur boven de 1 graad celcius was , sliep ze in parkeergarages of parken. Als vrouw is dit nog moeilijker dan als man. Ze wil graag stoppen met drinken en herstellen, maar in de situatie waarin ze nu zit is de weg daar naartoe heel lastig. Pauline is ooit getrouwd geweest, ze zou heel graag nog eens willen trouwen met een hele lieve man. En een heel groot feest geven. Want feesten, dat doet ze graag en kan ze als de beste!

Anicet
Ooit streed Anicet in Congo voor meer democratie. Toen zijn vader werd vermoord vluchtte hij het land uit. Inmiddels is hij meer dan tien jaar als vluchteling in Nederland. Op dit moment verblijft hij in de Pauluskerk. Anicet droomt van een eigen plek, waar hij mensen kan ontvangen. Gezellig samen zijn, met familie en vrienden, in een huis met een tuintje, waar de barbecue aan staat en muziek wordt gemaakt.

Als klein meisje vluchtte Lidie naar buiten. De tuin in. De boom in. Weg van de druk van de wereld om haar heen. “Een plek waar ik me veilig voel, beschermd en dan mezelf kunnen zijn”. Ze ziet zichzelf graag voor zich in een boom. Een boom die stevig staat en niet omver waait door alle winden om haar heen. En een beetje verborgen, misschien wel zoals het kind dat ze vroeger was.

Peter: Honden zijn belangrijk voor Lidie, ze tekent er veel. En gek genoeg kwam er tijdens de shoot, precies op het juiste moment, een hond aangerend, klom naar Lidie in de boom en verdween weer....

Jan heeft veel gereisd en mensen ontmoet. Quakers, Baoule uit Afrika, Indianen. De Lakota zeggen: “De Heilige Geest is Zuiver bewustzijn”. Rotterdam is de meest Afrikaanse stad van ons land. In feite was Jan 50 jaar geleden een voorloper op wat je nu steeds meer ziet. Tientallen jaren geleden is hij al stadstuinen gaan ontwikkelen en gaf hij cursussen over landbouw, planten en kruiden. “Tegen diabetes helpen wel 20 kruiden. Gemeenschapszin is voor mij belangrijk, dat heb ik geleerd over de hele wereld.”

Peter: Glenn is enorm gepassioneerd en wil dat de jeugd op de barricades gaat staan. Daarom hebben we deze shoot met veel vrijwilligers als een  soort revolutie gefotografeerd.

Freerk houdt van tekenen. Mensen vinden zijn tekeningen mooi. In zijn tekenmap ligt een foto klaar: “voor als ik- en je gaat een keer- doodga. Mijn condoleancefoto, haha. Ik ben terminaal geboren, zeg ik altijd.” Freerk houdt van een psalm met de tekst: ’t Oog omhoog, ’t hart naar boven, hier beneden is het niet.